Voorstellen

Ergens in februari kwam er een melding binnen op mijn telefoon van Naomi. Met een rare vraag, althans dat waren haar woorden. Of ik nog wel eens wat teksten schrijf. Ergens in een ver verleden heb ik namelijk een blog gehad waarin ik het wel en wee over het moederschap deelde. Die blog, overigens altijd met een knipoog en de nodige dosis zelfspot, is inmiddels uit de lucht. Dat had te maken met wat koudwatervrees, want ik vond het erg leuk om reacties te lezen maar ook een beetje spannend dat Jan en alleman dit las. Naomi en ik delen een verleden moet je weten. We hebben de middelbare school samen beleefd en dat was op zijn zachtst gezegd hilarisch te noemen. Echte pubers die van alles uitvr..

Oh wacht even, deze site is natuurlijk voor haar gastouderbureau. Dus we skippen dit stukje verleden en gaan even naar nu. Want Naomi heeft kinderen en ik dus ook. We zijn echte grote mensen geworden die wat van het leven aan het maken zijn. Ja inderdaad, we zijn volwassen. En terwijl ik als puber dacht dat als je eenmaal groot zou zijn (30 + zeg maar) niets meer beleefde en je leven bestond uit je werk en kinderen kan ik wel stellen dat dit niet het geval is. En precies dat stukje ga ik delen. Het wel en wee van het moederschap. Alle facetten die hier bij horen. Kinderopvang, zindelijkheid – of het gebrek daar aan, carrière in combinatie met het moederschap, de peuterpuberteit. Alle fases van het ouderschap waar je doorheen gaat kun je vinden in mijn schrijfsels. Want ja, schrijfsels, dat zijn het. Niet perfect, wel realistisch, soms met een dikke vette knipoog en een kilootje zout en soms gewoon serieus. En nu je zo ver met lezen bent gekomen vraag je je vast af ‘maar wie ben jij dan?’ Dus bij deze:

Mijn naam is Anne-Marije.

Ik ben inmiddels alweer ruim 13 jaar samen met René waarvan we 8 jaar getrouwd zijn. We hebben 2 kinderen. Een dochter Nore van 5 jaar en een zoontje Sef van 2.5. So far so good. Twee behoorlijk uitgesproken typetjes mocht ik baren en zij zorgen ervoor dat mijn leven alles behalve saai is.

Daarnaast werk ik 3 dagen in de gehandicaptenzorg. Een druk, vol en heerlijk leven als je het mij vraagt. Inmiddels dus 5 jaar moeder en ik heb al wat fases meegemaakt. Uiteraard de zwangerschap an sich, de bevallingen, de eerste weken, het moment dat je écht moet opvoeden en niet zomaar meer wat kan doen, zindelijkheidstraining en ondertussen heb ik een KDV, een gastouder en school voorbij zien komen. Geloof me, schrijfstof genoeg. En dat vind ik dus een partijtje leuk hé, schrijven.

Op Vive La Fête zul je dus zo af en toe iets van mij voorbij zien komen. Ik hoop dat je het net zo leuk vind om te lezen als dat ik het vind om te schrijven.

Tot de volgende,

Liefs, Anne-Marije