Mama huilt
Vandaag neem ik je mee in een onderwerp dat niet vanzelfsprekend is maar wel belangrijk. Namelijk; Rouw.
Gelukkig niet alledaags, maar als je ermee te maken hebt wel iets dat dagelijks speelt of kan spelen.
Mijn moeder overleed geheel onverwachts toen ik 18 was. Een levensgroot gemis dat tijdens mijn zwangerschappen en tijdens de geboortes van mijn kinderen ook aanwezig was. Wat had ik graag mijn moeder mee willen nemen naar een echo, kleertjes met haar willen kopen en haar uiteindelijk met mijn kind in haar armen zien staan. Het missende advies tijdens het opvoeden, haar geruststellende woorden die er niet waren als ik het even niet meer wist… dàt is rouw.
Rouwen betekent dat je op de meest onverwachte momenten een liedje hoort dat je aan haar doet denken. Of dat je haar ineens zo mist dat je hart steekt en de brok in je keel niet weg te slikken is. Mijn rouw uit zich vaak door het te laten gaan onder de douche, alleen.
Maar soms werkt het niet zo. Laatst maakte Nore een regenboog kleurplaat voor haar oma Ria. Ze gaf hem aan mij, omdat ze het zo zielig vindt voor me. Vanuit het niets vraagt ze me: “mama, mis je oma Ria die in de hemel woont?” En dan lopen mijn ogen vol. Of ik nu wil of niet.
Iets wat ik heb geleerd van mijn ouders is om altijd open en eerlijk te zijn naar je kinderen.
Het gesprek tussen Nore en mij gaat als volgt:
N: Moet je huilen, mam?
– Ja, een beetje wel.
N: Zal ik je knuffelen?
– Graag, dat is lief van je.
N: Is er een wc in de hemel?
– Eh.. Ja dat denk ik wel.
N: Gelukkig heb je mij nog hè.
– Gelukkig wel lieverd.
Rouw is pijnlijk en ontzettend moeilijk maar mijn kinderen hoeven mijn verdriet niet te dragen. Ze mogen alles vragen en op een luchtige manier komt dus zo af en toe het onderwerp ‘de dood’ ter sprake. Geen zware gesprekken, maar wel heel eerlijk. Als je doodgaat kom je niet meer terug en mag je verdrietig zijn. Maar we mogen ook weer lachen en spelen.
Toen ik Nore vertelde dat ik een stukje aan het schrijven ben over dit onderwerp zei ze:
“Weet je wat je moet zeggen mam? Dat als er iemand dood gaat je je niet groot hoeft te houden. Je mag gewoon huilen…. Maar je moet daarna wel je neus snuiten. Anders komt er snot uit.”
Zo ‘simpel’ kan iets zwaars zijn.