(Op-) voeden
We doen het allemaal. Zo goed en kwaad als het kan voeden we onze kinderen op tot net iets betere versies van ons zelf. Tenminste dat is het plan…..toch?
We toveren onze afhankelijke baby’s om tot zelfstandige jonge mensen en leren ze goed op eigen benen te gaan staan. Maar voor het zover is is er werk aan de winkel.
We leren dat ze soms even moeten wachten, goed luisteren, met 2 woorden spreken. Ze moeten leren wat goed is en wat fout. We leren ze manieren, fietsen en netjes tandenpoetsen. We leren hoe ze hun brood moeten smeren, dat je op het toilet plast in plaats van in een luier en we leren ze vriendschappen te onderhouden.
En op al deze punten krijgen we bakken kritiek. Je voelde hem vast al aankomen. Want iedereen heeft zo zijn eigen manier van opvoeden en we vinden allemaal dat we het zelf het aller beste doen. Zo heb ik ongevraagd ’tips’ gekregen rondom de slaapproblemen van Nore. Lag het wellicht aan mijn manier van omgaan hiermee. Was ik na 6 weken borstvoeding net zo op als de voeding zelf was dat te wijten aan het feit dat ik ook geen rust nam. En toen ik bij Sef besloot niet nogmaals in een borstvoedings- nachtmerrie te belanden en direct voor kunstvoeding te kiezen is dat natuurlijk de reden dat mijn kind een chronische snotneus heeft. Opvoeding gefaald volgens de moedermaffia.
Maar weet je.. Ik doe het best goed! Ik voed mijn kinderen op met liefde. Met respect voor een ander. Met humor en geduld. Zoals ook jij je kind opvoedt met het beste wat je in je hebt. Opvoeden is voeden. Voeden met liefde en genegenheid. In deze week van de opvoeding even shout-out naar jouw papa en/of mama. Naar wat je doet voor de belangrijkste en meest uitdagende job ever. Voed je kind maar met liefde en warmte. Laat ze voelen hoeveel je van ze houdt.
Niet onbelangrijk: Leer ze plassen op het toilet in plaats van ernaast. (Deze laatste zin werd mede mogelijk gemaakt door een 3-jarige wildplasser.)