Toiletteren kun je leren.

Onderstaand schrijfseltje schreef ik een jaar of 3 geleden. Ik was bijzonder hard mijn best aan het doen om een, toen nog, peuter zindelijk te maken. Lees je mee?

 September 2018

Ho.. even een momentje.. er poept hier een peuter op mijn houten vloer.

‘Mam, kijk poepie op de vloer’. 

Ja hoor, we zijn actief gestart met het zindelijk zien te krijgen van mijn kind. Laat het grote opvoeden beginnen.

Nore is net 3 jaar geworden. Begin van de zomer startte ik vol goede moed aan het proces ‘toiletteren kun je leren’.  Ik zag hier trouwens als een berg tegen op. Waarom hoor ik je denken? Nou, er zat nog een kuikentje in mijn buik dat uitgebroed moest worden. En de combinatie van 30 weken zwanger met bekkeninstabiliteit en bukken om broek aan/uit te krijgen viel net een tikkeltje zwaar (lees: voorover). Mijn peuter vond het allemaal bijster interessant trouwens. En zowaar belandde er wat minder poepies in haar luier, maar vond ik wel her en der een drolletje in de schuur en groeide mijn duingras in de tuin ineens ook van dode rat naar mooie volle bos.

Ik besloot het allemaal op een lager pitje te zetten, want afdwingen helpt niet echt en als ik was bevallen gingen we wel weer eens verder kijken. And so here we are..

Zonder luier met onderbroek gaat prima, maar als de spijkerbroek erover aangaat geeft madam er de brui aan. (De brui.. ja, prima taal voor dit stuk) Dus oefenen we, oefenen we en oefenen we met gelukkig al best wat resultaat. Voor een plasje mag er 1 sticker op haar Peppa Pig Poep Plaat en een poepie is zelfs 2 stickers plakken. Een volle kaart is een cadeautje waard en zo hebben we afgelopen week een chocoladesinterklaas gekocht, want die wilde ze graag. Ging dat even lekker soepeltjes: met 49 cent was ik klaar. Wat een geluk dat die ellendige dingen al zo lekker vroeg in de winkel liggen.

Feit is wel dat mijn eigen toilettijd een dingetje is geworden. Tegenwoordig staat er binnen 3 seconden een peuter op de deur te bonken dat ze moet plassen. Dit is uiteraard precies het moment wanneer ik op de wc mijn eigen kookkunsten aan het verwerken ben.

Ook ben ik al menig keer, bij hoge nood, op het veel te kleine toiletverkleinertje gaan zitten. En geloof me, als je met haast en een goed vaartje gaat zitten, zit je vast.

Maar goed, daadwerkelijk de deur uit zonder luier vind ik stiekem zelf het allerspannendst. Ik ken mijn kind die vast niet schroomt om bij de broodafdeling in een hoekje te gaan zitten poepen of midwinter met een bevroren broek loopt. ‘Gewoon doen’ hoor ik je bijna denken, misschien valt het alles mee maar ik vind het een dingetje.

En dan nog even de hele meute die zich ermee gaat bemoeien. ‘Ja, mijn kind was al zindelijk toen de kraamweek net voorbij was..’ of ‘het scheelt je heel veel geld in luiers straks maar ja, je moet wel doorzetten als moeder hè’ .

Dus wil ik altijd heel hard roepen: ‘Tja, Ik heb geld zat voor luiers en vind het de beste investering ooit!’. Maar meestal zeg ik iets in de trant van ‘ach, ik heb geen haast. Dwingen werkt niet en ze leert het vanzelf’.

Juni 2021.

Ik kan met een gerust hart zeggen dat de kleuter vrij snel zindelijk was. Toen ze eenmaal door had dat in je luier poepen vrij vies is was ze er zo klaar mee. En ik heb dus ook direct ’s nachts doorgepakt. Plassen voor je naar bed gaat en je luier niet meer om. Ik denk dat ik er totaal 2 keer uit ben geweest voor hele hoge nood of net een ongelukje, maar dat was dan ook alles. En nu herhaalt  de geschiedenis zich maar dan in de jongensvariant. Sef heeft geen haast. Vind de poepies in zijn luier echt wel vies, maar om dan je behoefte op het toilet te doen, neuh.

Dus wie weet ga ik ooit in herhaling vallen met een schrijfsel over zindelijkheid part two; het wel en wee van een peuter op de wc.

Tot de volgende!

Liefs, Anne-Marije